KAVALJER U VLADIČANSKOJ ODEŽDI

Galantnu epizodu o kavaljerstvu nekadašnjeg budimskog vladike Lukijana Bogdanovića (1867-1913), kasnije tragično stradalog (ili ubijenog) poslednjeg patrijarha Karlovačke patrijašije, ispričao je književnik Veljko Petrović, a decenijama kasnije objavio je u svojoj knjizi Borislav Mihajlović Mihiz:

…Pročulo se u Pešti, med mađarskim ženskim svetom, da je racki biskup, episkop budimske eparhije Lukijan Bogdanović, zdravo lep gospodin i čuveni pevač. Prva glumica Hungarije, peštanska primadona, ustane jedne nedelјe neuobičajeno rano – glumice kad nemaju probu obično prespavaju podne – opravi se i pređe preko u Budim da ga vidi i čuje.

Odstajala je dugu šizmatičku misu, gledala nenaviknutim katoličkim očima kako vladika blagosilјa crkvu i vernike dikirijama i trikirijama, krstila se sa budimskim babama i kad je prelat u ornatu posle službe stao da deli naforu krenula je i ona skrušeno u red i pažlјivo motrila kakav je ritual da ne pogreši.

Dama sa kamelijama sa sinoćnje reprize u sinhazu nađe se licem u lice sa vladikom i priđe mu smerno ruci da je celiva. Lukijan joj to ne dopusti i zadrža joj ruku. Prepoznao je on još sa carskih dveri lepu i čuvenu Mađaricu i pred zaprepašćenim očima tutora iz muške i zabrađenih starica, sredovečnih majstorica i budimskih devojčuraka iz ženske crkve, dodade srebrni sasud sa naforom đakonu, a on se saže i kao da je u salonu galantno polјubi primadonu u ruku. Ozlojedi ceo srpski Budim, ali oduševi Mađare, najveće kavalјere i paradere u Evropi…

[Iz knjige Borislava Mihajlovića Mihiza „Autobiografija o drugima – prva knjiga“]