Bački vladika Gedeon, u svetovnom životu Đorđe Petrović rođen je u Somboru 1770. godine, kao sin ovdašnjeg građanina i pekara Petra Ćirkovića i Evdoksije rođ. Maširević (njegov mlađi brat bio je somborski trgovac Jovan Petrović). Deda Đorđa Petrovića, inače vešt ikonoslikar Kiril Trpković, doselio se u Sombor iz istočne Makedonije.
Osnovnu ili glavnu gradsku školu (Mrazovićevu Normu), kao i Gramatikalnu školu, Đorđe Petrović je završio u Somboru, nakon čega je, kao darovit mladić, pohađao humanističke nauke u Segedinu i Pečuju.
Po završetku školovanja, neko vreme je (od 1788) radio kao privremen gradski kancelista-arhivar, koji je, kako svedoči Nikola Vukićević, u red doveo gradsku arhivu starijeg vremena, i sačuvao u njoj, za prošlost Sombora izuzetno dragocene Acta ante Elibertationem. Posle dve godine službe u somborskom Magistratu Petrović odlučio da završi i prava, koja je diplomirao 1794. g. u Pešti, nakon čega je postavljen za sudskog beležnika pri Kraljevskoj tabli u Pešti.
Dve godine kasnije, na nagovor mitropolita Stefana Stratimirovića, Georgije Petrović je otišao u Karlovce i izučio bogoslovske nauke, posle čega je bio rukopoložen za đakona, pa protođakona i na kraju za arhiđakona, sve tokom leta 1797. godine. Iste godine, nakon što je protosinđel Petar Jovanović Vidak premešten sa profesorskog mesta u karlovačkoj Bogosloviji na dužnost hopovskog arhimandrita, Petrović je stupio na dužnost profesora Bogoslovije, gde je predavao katihetiku i slovensku gramatiku. Kao bogoslovski profesor radio je pune tri godine (1798-1801). Petrović je te godine bio i član komisije koja je imala da postavi načela po kojima će raditi karlovačka Gimnazija (na čelu komisije nalazio se mitropolit Stratimirović, a njeni članovi su bili i Jovan Gros, direktor karlovačke Gimnazije, te Stefan Vujanovski, direktor narodnih škola). Tokom 1799. godine, sa mitropolitom Stratimirovićem, Petrović je prisustvovao i gimnazijskim ispitima za drugi semestar.
Za sveštenika je Georgije Petrović rukopoložen krajem decembra 1799, a koviljski arhimandrit Jovan Rajić zamonašio ga je u manastiru Krušedolu krajem januara 1800. godine, kada je dobio i monaško ime Gedeon (Rajić, čuveni koviljski arhimandrit i istoričar, pisac prve štampane istorije Srba, uvažavao je Đorđa Gedeona Petrovića toliko, da mu je darovao svoj naprsni zlatni krst).
Iste godine, kao Stratimirovićev pridvorni kaluđer, proizveden je i za protosinđela, a već na Blagovesti 1801. godine, Petroviću naklonjen mitropolit proizveo ga je za arhimandrita krušedolskog. Kao arhimandrit Krušedola Dedeon se 1804. g. u Zemunu sastao sa pokretačom i vođom Prvog srpskog ustanka, Đorđe Petrovićem Karađorđem.
Nakon što je s proleća 1805. g. u Somboru, prilikom kanonske posete, preminuo tadašnji žustar i plahovit bački vladika Jovan Jovanović, Gedeon Petrović je postavljen za administratora Bačke eparhije, a za vladiku bačkog posvećen je na Vidovdan 1807. godine. Savestan sveštenoslužitelj i upravitelj, ubrzo je crkvene poslove svoje eparhije doveo u dobar poredak.
Gedeon Petrović je učestvovao u stišavanju Ticianove bune u Sremu 1807. godine. Njegovim nastojanjem i potporom (ustanovljavanjem dobrotvornog fonda) osnovana je 1810. g. novosadska Srpska pravoslavna gimnazija, a vladika Gedeon se starao da u njoj postavljenje dobiju dobri i stručni predavači. Staranjem vladike Gedeona u Eparhiji bačkoj je zaveden Udovički fond za zbrinjavanje svešteničkih udovica.
Kada je Mađarski kraljevski savet uputio oktobra 1814. g. intimat mitropolitu Stratimiroviću, kojim je od njega traženo da pravoslavni Srbi u Ugarskoj usvoje novi (Gregorijanski) kalendar, vladika Gedeon je čvrsto stao u odbranu starog kalendara (Mi nikako ne možemo bez iskušenja i napasti… Naša ovdašnja crkva bila bi onda neka nova, ni istočna, ni zapadna… pisao je mitropolitu Stratimiroviću).
Sa mitropolitom Stratimirovićem, nakon Sinoda održanog 1824. godine, vladika Gedeon je išao na audijenciju kod cara Franca I u Beč, kako bi car potvrdio izbor novih episkopa.
Značajni su njegov doprinos i podrška objavljivanju Letopisa Matice srpske, kada se kod mitripolita zalagao da se Đorđu Magaraševiću dozvoli izdavanje ovog časopisa, istovremeno šaljući svim sveštenicima svoje eparhije pismo sa preporukom da se pretplate na ovo korisno izdanje.
O svom trošku vladika je školovao sestrića Jovana, sina svoje sestre Sofije, udate za Somborca Nikolu Hadžića, o kome se posebno starao nakon smrti dečakovog oca. Njegov nećak Jovan Hadžić, docnije jedan od pokretača i prvi predsednik Matice srpske, bio je među najobrazovanijim Srbima svog vremena, ugledan književnik i zakonopisac.
Vladika Gedeon umro je u Novom Sadu, 10/22. novembra 1832. godine, a sahranjen je u novosadskoj Sabornoj crkvi.
Milan Stepanović
