Pozorišni trg je nastao izgradnjom nekoliko jednospratnica koje su ga omeđile – hotela „Lovački rog“ sa zapadne, Fernbahove kuće sa severne i jednospratnice Lorenca Falcionea sa istočne strane (na trg je gledao i zapadni deo dugačke prizemne kuće „Elefant“, koja se nalazila na uglu istoimene ulice). Sa južne strane trga kasnije je (1912) podignuta dvospratna Vajdinger palata. Na trg su, sa njegove istočne strane, izlazile Školska i Elefant ulica (danas Laze Kostića i J. J. Zmaja), a sa severoistočne Zmijska ulica (ovako nazvana zbog krivudanja, danas Trg Koste Trifkovića), u kojoj se nalazilo pozorište. Južna, zapadna i severozapadna strana Pozorišnog trga bile su omeđene Vencem Eržebet (Petra Bojovića).
Sve do sedamdesetih godina 19. veka na prostoru kasnijeg trga nalazio se zapadni deo velikog somborskog šanca, koji se ovde spajao sa šancem na Vencu Eržebet (Petra Bojovića). Šanac je zatrpan u vreme izgradnje Fernbahove jednospratnice i susednog žitnog magacina.
Prvobitno ime trg je poneo prema pozorišnom zdanju koje se nalazilo u njegovoj neposrednoj blizini, a zatim je nazvan imenom Mora Jokaia, znamenitog mađarskog dramaturga i noveliste, koji je 1893. g. posetio Sombor, kada ga je Gradska skupština izabrala za počasnog građanina. Posle Prvog svetskog rata dobio je ime Vudroa Vilsona, predsednika SAD (Vilsonov trg), a nakon Drugog svetskog rata nazvan je Trgom Crvene armije, da bi posle raskida sa SSSR-om 1948. godine, poneo ime Trg Republike, kako se i danas zove.
Tokom druge polovine 19. veka ovde se nalazila riblja pijaca, a krajem sedamdesetih godina istog veka bilo je planirano da u središtu trga bude podignuto somborsko Pozorište, do čega, ipak, nije došlo, pa je pozorišno zdanje sagrađeno u neposrednoj blizini trga. Oko trga je početkom 20. veka posađeno 27 mladica bođoša, te je ovde smešten gradski fijaker-plac.
Godine 1912. na trgu je podignut spomenik Ferencu Rakociju, koji je uklonjen 1920. godine.
Zbog velikog broja žitarskih radnji (13) i predstavništava preduzeća za otkup i promet žitarica koje su se nalazile na samom trgu ili u njegovoj neposrednoj blizini (somborski žitarski trgovci izvozili su žitarice u Englesku, Nemačku, Švajcarsku, Italiju, Austriju i Čehoslovačku), kao i zbog Privrednog udruženja „Lojd“ i Somborske privredne berze u kući „Elefant“, trg je, između dva svetska rata, nazivan i „Somborski siti“.
Od tridesetih godina, pa sve do kraja sedamdesetih godina 20. veka, ovde se nalazila i gradska autobuska stanica lokalnog autobuskog preduzeća.
Trg je obnovljen i uređen u jesen 1996. godine, a u njegovom središtu postavljen je mozaik sa pokazivačima strana sveta. Početkom druge dekade 21. veka na trgu je neko vreme bila postavljena svojom arhitekturom neprimerena drvena kućica za prodaju gradskih suvenira, koja je kasnije uklonjena, a zatim je sagrađeno i omanje dečje igralište, koje se ni svojom lokacijom, ni svojim izgledom nije uklapalo u prostor trga. Polovinom druge dekade ovog veka na trgu su postavljene skulpture somborskog slikara i vajara Pavla Blesića.
Milan Stepanović
