Mađarsko žensko dobrotvorno društvo iz Sombora obratilo se 1879. g. kaločkom nadbiskupu dr Lajošu Hajnaldu kako bi podržao i materijalno pomogao njihovu nameru da u Somboru bude izgrađen ženski katolički samostan sa školom u kojoj bi predavale kaluđerice. Nakon dobijene podrške i obećanja o pomoći, članice Društva pokrenule su prikupljanje priloga za izgradnju samostana, mada većina članova somborske Rimokatoličke crkvene opštine i članova školskog saveta nije odobravala ovu nameru.
Dolazak nadbiskupa Hajnalda u Sombor 1883. g. podstakao je ovaj poduhvat, a dve godine kasnije crkvena opština je izvestila nadbiskupa o svojoj jednoglasnoj odluci da u Somboru bude otvorena ženska katolička škola i da vaspitanje ženske dece bude povereno kaluđericama iz reda „Naše Gospe“. Svojim prilogom nadbiskup je obezbedio 50.000 forinti (Hajnald je kasnije proglašen počasnim građaninom Sombora), 27.000 forinti obezbedila je rimokatolička crkvena opština, a somborske gradske vlasti poklonile su zemljište kraj crkve Svetog Trojstva, na kome će biti podignuta Rimokatolička ženska građanska škola sa manastirom (na ovom mestu se i jedan vek ranije, 1774. godine, nalazila prizemna kuća rimokatoličke osnovne škole).
Prema nacrtu arhitekata Đule Partoša i Edena Lehnera, ovde je 1887. g. sagrađena jednospratnica u stilu eklekticizma, sa osnovom u obliku nepravilnog slova E. Troškovi izgradnje, bez troškova opremanja ovog zdanja, iznosili su 62.551 forintu. Somborci su je, po kaluđericama koje su ovde bile smeštene, nazvali „Apacija“.
Fasada zgrade koja je gledala na Svetoivanjsku ulicu (danas Trg cara Lazara) imala je središnji ispad sa glavnim ulazom koji je imao bačvast gornji deo, sa dva prozora u prizemlju i četiri manja prozora na spratu ispada. Nad glavnim ulazom prozori su bili odeljeni pilastrima koji se završavaju konzolama. Iznad krovnog venca postavljen je zabat sa nišom u vidu školjke u kojoj je bio smešten kip Bogorodice sa malim Isusom, a na zabatu sa južne strane nalazio se znamen reda “Naše Gospe”. Po jedna bogato dekorisana niša bila je postavljena i na vrhu krakova zgrade čiji se krov završavao ravnim stepenastim presekom. U ulaznom holu zgrade postavljen je natpis zahvalnosti glavnom ktitoru nadbiskupu Lajošu Hajnaldu. Tokom radova na izgradnji zgrade odustalo se od dela nacrta koji je predviđao da na levom krilu pročelja bude podignut ispad sa velikim sfernim ulazom iznad koga je trebalo da bude jedan veliki i dva manja prozora i sa krovom koji se završavao manjim zvonikom sa krstom na vrhu. Kada je bila završena, škola je imala devet velikih učionica, dvoranu za crtanje i dvoranu za ručni rad, stambene prostorije kaluđerica i kapelu na spratu čiji je plafon imao zvezdaste ukrase koji su u uglovima formirali malteški krst, čiji kraci su počivali na konzolama u vidu dečjih glava.
Ovde je prvobitno bila smeštena šestogodišnja osnovna škola i dvogodišnja viša devojačka škola, a početkom 20. veka četiri viša razreda osnovne škole transformisana su Građansku devojačku školu. Od izgradnje ovde se, neko vreme, nalazilo i Mađarsko zabavište. Za devojčice rimokatoličke veroispovesti nastava je bila besplatna. U Rimokatoličkoj građanskoj devojačkoj školi, kako je glasio njen zvaničan naziv, radilo je 11 kaluđerica-nastavnica, a grad je za njihovo izdržavanje, kao i za održavanje zgrade, godišnje izdvajao 4.000 forinti. Zanimljivo je i da prva pripovetka mladog srpskog književnika iz Sombora, kasnije znamenitog pripovedača Veljka Petrovića „Crusis amore“, koja je napisana i objavljena 1905. godine, upravo govori o ovoj manastirskoj školi i sudbini mlade Bunjevke Klare Matarić koja je bila smeštena u školi kao štićenica ovdašnjih opatica.
Tokom narednih decenija u ovoj zgradi bila je smeštena i rimokatolička Ženska viša trgovačka škola. Nakon Prvog svetskog rata i ukidanja veroispovednih škola, u zdanje nekadašnje manastirske škole smeštena su odeljenja somborske Ženske učiteljske škole. U prvim nedeljama okupacije 1941. g. školsko zdanje je za svoje potrebe preuzela mađarska vojska.
Posle Drugog svetskog rata u zgradi nekadašnje manastirske škole nalazio se internat somborske Učiteljske škole, a nakon adaptacije nekadašnjeg zdanja Apacije, od 1964. g. u ovom zdanju je smeštena somborska Srednja tehnička škola, koja se ovde nalazi i danas.
Od 1969. g. ovo zdanje ima status zaštićenog spomenika kulture. Tokom 2020. g. obnovljena je fasada nekadašnjeg zdanja somborske Apacije.
M. S.
