U središtu somborske Svetođurđevske somborske crkve, ispod srednjeg polijeleja, nalazila se nekad tvrdo ozidana prostrana grobnica u kojoj je sahranjen kapetan somborske vojničke varoši grof Jovan Janko Branković (oko 1675-1734). Kada je prilikom kanonske vizite somborskom protoprezviteratu u aprilu 1805. g. iznenada preminuo tadašnji plahoviti vladika bački Jovan Jovanović (1732-1805), inače vatreni srpski rodoljub, privrženik i pomagalac Karađorđevog ustanka, sahranjen je u Brankovićevoj grobnici, kojom prilikom su u toj grobnici kosti grofa Janka Brankovića od neobične veličine nađene, te su, prema zapisu Nikole Vukićevića, po starom običaju uljem i vinom oprane i na pređašnje mesto položene, tačnije premeštene su u novi grob koji se nalazio s leve strane, između amvona i prestone ikone svetog Đorđa.
Mada najavljena kao kanonska, poseta vladike Jovanovića je, verovatno, imala i političku pozadinu, i bila je vezana za prikupljanje pomoći srpskim ustanicima u tek pokrenutoj Karađorđevoj buni. Za ovu vizitu Somborci su se domaćinski pripremili, pa je vladiku dočekala i štampana pozdravna oda, koju je sastavio oblasni školski direktor i književnik Avram Mrazović (“Pozdravlenije ego preosvjaštenstvu gospodinu Jovanu Jovanoviču, pravoslavnomu episkopu bačkomu”), a koja je objavljena o trošku somborske Crkvene opštine. Vladika je svečano dočekan na Lazarevu subotu, 1/13. aprila 1805. godine. Doček je priređen kod Sivačke kapije (kraj današnjeg gradskog parka), a osim sveštenstva i brojnog građanstva, vladiku su dočekali gradski kapetan Vasilije Atanacković i rimokatolički župnik Matija Slatković. Pozdravnu reč održao je Avram Mrazović.
Sutradan je, na praznik Cveti, u Svetođurđevskoj somborskoj crkvi održana arhijerejska liturgija, za koju niko nije slutio da će biti poslednja koju je vladika služio. U objavljenim sećanjima učitelja Subote Mladenovića, koji je kao 14-togodišnji đak prisustvovao poslednjoj Jovanovićevoj liturgiji u somborskom Svetođurđevskom hramu, zapisano je da je video kako je žustri vladika pre liturgije udario jednog sveštenika zato što mu je prilikom svečanog arhijerejskog oblačenja zlatnim lancem zapeo za nos, a jednog đakona je, iz nekog razloga, naterao da skine odoru i da ne služi.
Pri kraju liturgije, kada je vladika propovedao i dok je Svetođurđevski hram bio prepun naroda, nemirna deca su, povremeno, provirivala i naginjala se kroz otvor iz zvonika, koji je stojao nad korom (crkvenim balkonom). Jedan od prisutnih građana uplašeno je u jednom trenutku, opazivši kako se neko dete opasno nagnulo, uzviknuo: Natrag! Na taj uzvik gomila se zatalasala pomislivši da je izbio požar (sličnost reči natrag i vatra) i prisutni vernici su pojurili na sva troja vrata. Vladika je bezuspešno pokušavao da umiri uznemireni narod, pa je na kraju uzrujano uzviknuo: Da ste prokleti!
Odmah nakon liturgije vladika Jovan se razboleo, a kada su Somborci saznali da je bolest ozbiljna, izaslanstvo viđenijih građana posetilo je obolelog vladiku i zdušno ga je molilo da skine sa Somboraca bačeno prokletstvo. Vladika je pristao, pa je tako bolestan i jedva pokretan skinuo kletvu i blagoslovio mnogobrojni okupljen narod na somborskom Svetođurđevskom trgu, sa balkona novosagrađene palate „In foro“, nakon čega su se Somborci u miru i zadovoljno razišli (na mestu ovog lepog bidermajerskog zdanja, podignutog 1804. godine, od 1969. g. nalazi se nezgrapna kockasta zgrada nekadašnje Robne kuće „Beograd“).
Vladika je preminuo nekoliko dana kasnije, u sredu Svetle sedmice, u kući somborskog senatora Trifuna Mihajlovića, na početku Velikocrkvene ulice (danas Veljka Petrovića), a sahranjen je u Svetođurđevskoj crkvi, 12/24. aprila 1805. godine. Pri sahrani su činodejstvovala tri arhimandrita, 54 sveštenika, osam đakona i nekoliko monaha. Nadgrobno slovo držao je mladi somborski sveštenik, kasnije prota, Vasilije Kovačić.
Posle vladičine smrti, crkvenim i narodnim fondovima pripalo je, iz njegove ostavine, 13.159 forinti.
Naslednik vladike Jovanovića na eparhijskom tronu, Somborac Gedeon Petrović, nije se pohvalno izrazio o svom prethodniku u diptihu novosadske crkve Sv. Đorđa, ne shvatajući i ne primećujući njegov izuzetan značaj kao nacionalnog borca (posebno u vreme Kočine krajine i na početku Prvog srpskog ustanka), sjajnog agitatora i hrabrog i požrtvovanog rodolјuba. Ipak, naglasio je njegovu skromnost i umerenost, odanost crkvi, te prilјežnost i revnost u postu i molitvi.
Od 2011. g. na ploči ispred središnjeg ulaza u somborsku Svetođurđevsku crkvu nalazi se zapis o tome da je u njoj sahranjen vladika bački Jovan Jovanović.
Milan Stepanović
