Radivoj Korać Žućko jedan je od najslavnijih naših sportista u 20. stoleću. Rođen je u Somboru, 5. novembra 1938. godine. Njegov otac Bogdan, poreklom iz ličke svešteničke porodice, doselio se u Sombor tridesetih godina 20. veka. Ovde se venčao sa Radivojevom majkom Zagorkom, devojaštvom iz stare somborske srpske porodice Gradinski. Živeli su na Bezdanskom putu, u kući br. 31, a u Somboru je 1940. g. rođen i njihov drugi sin Đorđe. Mali Radivoj je rano detinjstvo i ratne godine proveo u Somboru, a ovde je krenuo i u osnovnu školu “Braće Mihajlović” (danas OŠ “Nikola Vukićević”).
Po završetku Drugog svetskog rata, roditelji Radivoja Koraća preselili su se u Beograd. Tu je završio osnovnu školu, gimnaziju i upisao Elektrotehnički fakultet. Debitovao je u saveznoj košarkaškoj ligi 1957. g. za beogradski BSK (OKK Beograd) i iste godine postao je najbolji strelac lige, a taj uspeh ponoviće još šest puta. Sa svojim klubom četiri puta je osvojio naslov prvaka Jugoslavije u košarci. Za državnu košarkašku reprezentaciju nastupio je već kao 20-togodišnjak, odigrao je 157 međunarodnih utakmica i postigao 3.265 poena. Bio je najbolji strelac na Olimpijskim igrama u Rimu 1960. godine (193 poena), kao i na tri evropska prvenstva (na utakmici u Kupu šampiona sa švedskim Alvikom Korać je 14. januara 1965. g. postigao 99 koševa, a utakmica je završena rezultatom 155:57 za OKK Beograd – treba imati na umu da trojke u to vreme još nisu bile uvedene).
Sa reprezentacijom Jugoslavije Korać je osvojio srebrnu medalju na svetskim prvenstvima 1963. i 1967, na evropskim prvenstvima 1961. i 1965. i na Olimpijskim igrama u Meksiku 1968. godine. U maju 1964. g. bio je kapiten košarkaške selekcije Evrope u utakmici protiv madridskog Reala. Kasnije je igrao za Lijež iz Belgije (1967/68) i Padovu iz Italije (1968/69), a u tim sezonama bio je prvi strelac belgijske i italijanske lige.
Profesor Aleksandar Nikolić, “otac jugoslovenske košarke”, o Radivoju Koraću kratko kaže: “Imao je blistavu tehniku i ogromno znanje. Bio je brz i u svakom trenutku pretnja po koš protivnika. Nije voleo da vraća loptu saigračima. Bio je jak, imao je izuzetan osećaj da proceni trenutak za ulazak pod koš protivnika, a kad bi se tamo našao, bio je nepogrešiv”. Bivši Žućkov trener, kasnije dugogodišnj generalni sekretar FIBA Borislav Stanković, seća se Žućka: “Korać je bio izuzetno pristojan momak, dosta povučen, teško se sa njim uspostavljao prisniji kontakt. S druge strane, voleo je društvo i predstavljao jedan od zaštitnih simbola Knez Mihajlove ulice tih šezdesetih godina. Imao je izvanredne reflekse, osećaj za loptu i brzinu pokreta. Nije bio raznovrstan igrač ali je predstavljao mašinu za davanje koševa. Na terenu je delovao prilično nezainteresovano, međutim kada bi dobio loptu, sve je radio munjevito. Neobičan igrač, neuporediv sa bilo kim. Sa Daneuom, koji je bio sasvim drugi tip igrača, sarađivao je izvrsno u reprezentaciji”.
Korać je bio i vrstan poznavalac muzike, slikarstva i književnosti (prijateljevao je blisko sa Ivom Andrićem, koji mu je posvetio zapis u svojim “Znakovima pored puta”) i smatra se da je upravo on doneo prve ploče “Bitlsa” u Jugoslaviju.
Radivoj Korać Žućko poginuo je 2. juna 1969. g. u saobraćajnoj nesreći kod sela Kamenice, nedaleko od Sarajeva, a sahranjen je u Beogradu, kao prvi sportista koji je dobio mesto u Aleji velikana. Njegov kovčeg bio je, na insistiranje predsednika republike Maršala Tita, prekriven olimpijskom zastavom umesto jugoslovenskom trobojkom jer se smatralo da je veći od zemlje koju je predstavljao, te da je pripadao celom svetu.
Njemu u čast, FIBA je 1971. g. ustanovila međunarodno košarkaško takmičenje nazvano “Kup Radivoja Koraća”, koje je trajalo do 2002. godine. Danas je to zvaničan naziv košarkaškog kupa Srbije. U Alkobendasu, predgrađu Madrida, 1. marta 2007. g. otvorena je Kuća slavnih Međunarodne košarkaške organizacije. Među košarkašima koji su primljenu u Kuću slavnih odmah po otvaranju bio je i Radivoj Korać Žućko.
Nepunih pedeset i sedam godina posle Radivoja Koraća Žućka Sombor je 1995. g. podario srpskoj i svetskoj košarci još jednog budućeg vanserijskog košarkaša – Nikolu Jokića.
M. S.
