Istorijskim slučajem i po potrebi službe, u Somboru je, početkom 18. veka, nekoliko godina živela jedna oficirska grana znamenite i razgranate španske plemićke porodice Mendosa, poreklom iz Kastilje.
Porodica Mendosa imala je značajnu političku ulogu u istoriji Kastilje između 14. i 17. veka. Koreni su joj iz grada Mendose, u brdovitoj pokrajini Alava, u Baskiji, a njeni članovi dugo su zauzimali položaje najviših kraljevskih savetnika, činovnika, oficira-vojskovođa i sveštenika. Uspon ove, ranije male pokrajinske plemićke porodice, koja će uskoro dobiti grofovski status, počinje oko 1370. godine, dobrim odabirom političke strane i zapaženim učešćem u bitkama i ratovima, a trajaće i tokom narednih vekova.
Plemićki grb: mada se vremenom razvio znatan broj varijanti grbova raznih plemićkih grana porodice Mendosa, njihov osnovni grb, čiji oblik potiče iz XV veka, a koji je u upotrebu uveo don Injigo Lopes de Mendosa, prvi markiz od Santiljane (1398-1458), bio je jednostavan: na unakrsno razdeljenom štitu prvo i četvrto zeleno polje presečeno je crveno-zlatnom lentom, a u drugom i trećem zlatnom polju ispisane su početne reči molitve „Ave Maria“ (Ave Maria gratia plena). U kasnijim oblicima ovog grba prisutna je i kaciga na čijem vrhu se nalazio labud mrke boje, okolni plašt, sa obe strane štita, bio je zlatno-plav, a oko štita se nalazila ogrlica Zlatnog runa.
Austrijski vladar Karlo VI, koji je, kao mladić, 1705. g. prvo bio krunisan za kralja Aragona i Kastilje, doveo je kasnije u Austriju, kada je 1711. g. postao car Svetog Rimskog Carstva, tri puka španske konjice, sa oko 600 konjanika, koji su se borili protiv Turaka u Petrovaradinskom ratu 1716/17. godine, u bitkama kod Petrovaradina i Temišvara. Posle ovog rata, od tri španska konjička puka formirana je 1721. g. Peta kirasirska regimenta „Galbes“, kojom je do 1726. g. komandovao general Gaspar Emanuel Maria de Mendosa, grof od Galbesa, po kome je regimenta i nazvana (grof Gaspar Emanuel Maria de Mendosa od Galbesa bio je oženjen kneginjom Mariom Terezijom od Albe, a preminuo je 1739. godine; nasledio ga je, sa titulom vojvode, sin Ferdinand Simon de Mendosa).
Početkom 1725. g. u Somboru, koji je imao status vojničkog mesta, bili su smešteni pripadnici regimente „Galbes“, a za njihovo izdržavanje ispostavljeni su računi Bačkoj županiji. Te godine protokol venčanih somborske franjevačke rezidencije beleži dva venčanja oficira ove regimente sa devojkama iz porodice Mendosa, koja je komandovala regimentom (7. jula 1725. g. venčani su u Somboru Felipe Sančez i Marija Mendosa Kostranses, a 6. avgusta Nikolo Perloz i Korliza Mendosa Kostranses). U rubrici zavičajnosti venčanih zapisana je Regiminis Galbes (regimenta Galbes). Vojnici regimente „Galbes“ nalazili su se ovde i naredne 1726. godine, kada je 7. avgusta u Somboru, u 65. godini, preminuo i sahranjen njen kapetan Ferdinand Mendosa (verovatno rođak komandanta grofa Mendose), kao i 1727. g. kada su imena njenih oficira zapisana u protokolima krštenih i venčanih franjevačke rezidencije u Somboru (23. jula 1727. g. kršten je u Somboru Huan, sin Andreasa iz regimente Galbes i Ursule, a 28. novembra iste godine venčani su Hose Reuerta ili Rekorta i Hulija Mendosa Kostranses).
Sudeći po ovim zapisima, delovi ove regimente, kao i pripadnici plemićke porodice Mendosa, bili su u Somboru smešteni neprestano tokom najmanje tri godine.
