U staroj somborskoj srpskoj porodici Petrović, od oca Petra i majke Perside rođ. Ilić, rođen je 1843. g. sin prvenac (a njihovo drugo dete) Jovan, koji je kršten 16/28. juna iste godine u somborskoj Svetođurđevskoj crkvi. Jovanovi roditelji, sa četvoro male dece (ćerkom i tri sina), preselili su se (tačnije izbegli) tokom Mađarske revolucije 1848/49. g. u Kneževinu Srbiju. Tu je, u Kragujevcu, Jovanov otac Petar rukovodio radionicom Vojnotehničkog zavoda.
Jovan je četvorogodišnju osnovnu školu završio u Beogradu, prva četiri razreda sedmogodišnje gimnazije pohađao je u Kragujevcu, a preostala tri u Beogradu. Potom je 1860. g. stupio u Vojnu akademiju, iz koje je 1865. g. izašao sa činom artiljerijskog potporučnika. Od 1868. g. postavljen je za štabnog oficira Knjaževačkog okruga, a kao državni pitomac upućen je 1872. g. u Berlin, gde je završio trogodišnju Ratnu akademiju, posle čega je bio na praksi u Gardijskom pešadijskom puku u Berlinu. Godine 1874. dobio je čin kapetana.
Po povratku u Srbiju Petrović je bio na službi u Ministarstvu vojske i Glavnom generalštabu. Od 1876. g. nalazio se, u činu majora, na položaju načelnika štaba Moravske vojske (kasnije Moravskog korpusa). U Srpsko-turskom ratu Petrović je komandovao odredom od šest bataljona u Bitki na Šumatovcu, avgusta 1876. godine. Za iskazanu hrabrost u ovom ratu knez Milan ga je odlikovao Zlatnom kolajnom za hrabrost 1877. godine, a odmah potom i takovskim krstom IV stepena. Petrović je bio i pregovarač o predaji Niša Srbiji, a pri zaključenju mira primio je okupirani Aleksinac od Turaka. Tokom leta 1879. godine, nakon što je Srbija prethodne godine, odlukom Berlinskog kongresa stekla nezavisnost, Jovan Petrović bio je član srpske delegacije za određivanje državnih granica. Od jeseni 1879. g. nalazio se u službi Generalštabnog odeljenja Glavnog generalštaba srpske vojske.
Jovan Petrović bio je i profesor na Vojnoj akademiji u Beogradu od 1879. godine, gde je predavao Generalštabnu službu, Istoriju ratova i Strategiju. U činu potpukovnika postavljen je 1881. g. za komandanta Drugog pešadijskog puka, a 1883. g. unapređen je u čin generalštabnog pukovnika. Bio je i počasni ađutant kralja Milana Obrenovića. Od januara 1883. g. Petrović je bio ministar građevina u vladi Milana Piroćanca, a potom je bio ministar vojni u vladama Nikole Hristića (1883/84) i Milutina Garašanina (1884/85). U vreme rata sa Bugarskom 1885. g. Petrović je nalazio i na položaju načelnika štaba srpske Vrhovne komande. Posle poraza na Slivnici bio je, na sopstveni zahtev, penzionisan početkom 1886. g. (tokom 1888. godine, Petrović je, u dva navrata, pozivan u audijenciju kod kralja Milana, kada je s njim opširno razgovarao o uzrocima neuspeha srpske vojske u ratu sa Bugarskom 1885. godine).
Pukovnik Jovan Petrović reaktiviran je 1894. godine, kada je imenovan za inspektora pešadije, a potom i za upravnika Vojne akademije. Još jednom je penzionisan 1897. godine, a zatim ponovo reaktiviran u leto 1900. godine, kada je unapređen u čin generala. Kralj Aleksandar Obrenović odlikovao ga je i Ordenom Sv. Save I reda. Iste godine Petrović je postavljen za komandanta Šumadijske, a 1901. g. za komandanta Moravske divizijske oblasti u Nišu, gde je i preminuo, 1. aprila 1902. godine.
M. S.
