Godine 1889. g. otvoren je u Somboru i dugovečni foto-atelje Šamuela Singera (Singer Samu), brata poznatog novosadskog fotografa Jozefa Singera. Singer je besprekorno izrađivao portrete (sačuvani su njegovi portreti velikog srpskog pesnika Laze Kostića i Kostićeve supruge, somborske dobrotvorke Julijane Palanački), a bavio se i reportažnom fotografijom, pa i fotomontažom. Singer je 1939. g. obeležio 50-godišnjicu svog fotografskog rada izložbom fotografija u somborskoj Gradskoj kući, a na čelnom mestu nalazile su se dve fotografije jednog Somborca (Benje iz Šeširdžijske ulice, danas ul. Ilije Birčanina), prva iz 1889. g. na kojoj je bio fotografisan kao mladić, a druga iz 1939. g. na kojoj je ovaj čovek već bio dobrodržeći osedeli starac.
U stilu mađarske secesije sazidana je 1910. g. na levoj strani Glavne ulice zgrada u kojoj se nalazio fotografski atelje Šamuela Singera, po kome je ovo zdanje i dobilo ime. Na mestu ovog zdanja u 17. veku nalazila se jedna od šest somborskih turskih džamija, krajem 18. i tokom prve polovine 19. veka kuća i posed su pripadali porodici Buzadžić (1837. g. posed se prostirao na 226 kv. hvati), a od 1845. g. vlasnik poseda bio je Todor Grgurov.
Singerovo zdanje nastalo je na osnovu nacrta mađarskih arhitekata Bele Janskog i Tibora Sivešija, a sazidano je pravougaonoj osnovi, kao jednospratnica sa ulične, a dvospratnica sa dvorišne strane. Zgrada na fasadi pročelja ima tri velika prozora, dok su na bočnim krilima zgrade dva manja zidana balkona koje drže po dve jake konzole, a kojima pripada i po jedan manji pravougaon prozor. U prizemlju zgrade nalazila su se tri velika pravougaona izloga, razdeljena jakim polukružnim stubovima. Ispod balkona, na levom krilu zgrade, nalazila su se pravougaona vrata, a ispod balkona na desnom krilu bio je ulaz u zgradu. Na sredini krova, iznad prednje fasade, nalazila se drvena mansarda u čijem je podnožju bio natpis na nemačkom „Singerov fotografski atelje“, a sa obe strane krova bila je po jedna manja zastakljena drvena badža.
Osim ateljea fotografa Singera, u prizemlju zgrade nalazila se velika kafana Miška Raiča „Beograd“, koja je kasnije preseljena u prizemlje zgrade Srpske čitaonice, a na njenom mestu je otvorena velika pomodna tekstilna trgovina „Dajč i Polaček“ koja je zapošljavala 15 radnika. U ovoj zgradi je 1922. g. osnovan i Somborski šahovski klub.
Svih devet članova somborske jevrejske porodice Singer stradalo je 1944. g. u nacističkim koncentracionim logorima, posle čega se ova porodica u Somboru ugasila.
Pedesetih godina 20. veka u podnožju Singerovog zdanja otvorena je prva somborska robna kuća, koja je, nakon otvaranja Robne kuće „Beograd“, Somborcima bila poznatija pod imenom „Stara robna kuća“. U dvorištu zgrade fotografsku radnju imao je decenijama Ratko Kurjakov, jedan od najuglednijih somborskih posleratnih fotografa.
Od 1969. g. ovo zdanje ima status zaštićenog spomenika kulture.
Milan Stepanović
