Još jedan potomak italijanske porodice Falcione, doseljene u Sombor nakon ratova sa Napoleonom i kasnije mađarizovane, somborski trgovac Julije Đula Falcione, kupio je 1863. g. staru porodičnu kuću porodice Palković, a posed na kome se nalazila ova kuća bio je, prema zapisu iz 1837. godine, veličine 111,5 kvadratnih hvati. Kuća se nalazila na uglu Glavne ulice i Venca (kasnije Deak Ferenca, a zatim Stepe Stepanovića), a Đula Falcione je od gradskih vlasti zatražio saglasnost da na mestu stare podigne novu kuću. Neko vreme Falcione je staru kuću, tokom 1865. godine, za 250 forinti godišnje izdavao kao kvartir kapetanu Vencelu.
Godine 1868. načinjen je arhitektonski plan njegovog novog zdanja, koje je podignuto kao jednospratnica, sa fasadom u stilu romantizma. Kada je zgrada podignuta, Julije Falcione je zbog toga zatražio od grada desetogodišnju poresku olakšicu.
Svojim kraćim delom zgrada se nalazila na Glavnoj ulici, a dužim delom na Vencu, okrenuta prema Županiji. Na vrhu ugaonog pročelja zgrade stojao je kasnije natpis Julija Đule Falcionea, na mađarskom jeziku, kao vlasnika i osnivača zadužbine kojoj je bila priložena i ova zgrada.
U prizemlju ove jednospratnice, čije se duže krilo nalazio na Vencu, bile su smeštene brojne prodavnice sa lučnim ulazima i izlozima, koji su oko 1910. g. preuređeni u pravougaone. Neko vreme je u podnožju pročelja ovog zdanja radnju imao i Gustav Falcione, kasniji upravitelj somborske Gradske biblioteke. Između dva svetska rata u prizemlju zgrade nalazila se knjižara i papirnica Svetozara Lugumerskog, u kojoj je prodavan i lovački pribor. Zgrada je predstavljala deo zadužbine Julija Đule Falcionea u vrednosti od 100.000 forinti, osnovane 1883. godine, koja se nalazila pod starateljstvom grada, a sve do početka Drugog svetskog rata iz ove zadužbine školovani su daroviti somborski đaci i studenti.
Krajem dvadesetih godina 20. veka ova jednospratnica imala je 19 prostorija na spratu i 11 u prizemlju. Grad je izdavao prostorije na spratu za stanovanje, pa je somborski prota i preparandijski katiheta Konstantin Kostić, pisac nekoliko značajnih dela za istoriju grada i somborske Preparandije, stanovao u ovom zdanju tridesetih godina prošlog veka, plaćajući gradu godišnju zakupninu od 4.050 dinara.
U vreme Drugog svetskog rata nekadašnja zgrada Julija Falcionea je služila kao mađarska žandarmerijska stanica, a nakon rata neko vreme ovde je bila smeštena Oficirska zadruga. Šezdesetih godina 20. veka u ovom zdanju nalazilo se administrativno sedište auto-transportnog preduzeća „Severtrans“ (pre toga „Sombortrans“), a krajem istog veka u nekadašnjoj zgradi Julija Falcionea bilo je sedište Regionalne privredne komore.
Od kuće Julijana Faliconea (na uglu Glavne ulice), do kuće Marka Štajna (na mestu gde se danas nalazi Vajdinger palata), od sedamdesetih godina 19. veka gradske vlasti su načinile šetalište (korzo), koje se ovde nalazilo sve do dvadesetih godina prošlog veka.
Od 1969. g. zdanje Julijana Đule Falcionea ima status zaštićenog spomenika kulture, a iste godine ovo zdanje je obnovljeno (izlozi su kasnije ponovo vraćeni u prvobitan oblik). Danas je fasada stare jednospratnice Đule Falcionea, koja ove (2018) puni jedan i po vek, u izuzetno lošem stanju, bez nade da će u skorašnje vreme biti obnovljena.
Milan Stepanović
