„Somborski Ruso“, kako je Jovan Skerlić nazvao dr Radivoja Simonovića, lekara i zdravstvenog prosvetitelja, plodnog pisca, istoričara, etnografa, geografa, planinara i fotografa, rođen je u sremačkom selu Ledinci 1858. godine.
Po završetku medicinskih studija u Beču radio je kao vojni lekar u Češkoj. Služba ga je 1887. g. odvela u Hercegovinu, a zatim u Trst, nakon čega je četiri godine bio opštinski lekar u Milni na Braču, pa banjski lekar u Lipiku, u Slavoniji.
Odatle se, 1896. godine, doselio u Sombor, gde je otvorio privatnu ordinaciju. Naklonost i poverenje sugrađana stekao je svojim savesnim radom, izrazitim intelektom, ali i pristupačnošću i neposrednošću. Prisno je drugovao sa već ostarelim Lazom Kostićem, čiji je bio lekar, a posle njegove smrti sačuvao je veći deo zapisa iz njegovog “Dnevnika snova”, iz kojih je nastala najpoznatilja i po mnogima najlepša pesma srpske ljubavne lirike “Santa Maria della Salute”.
U vreme I svetskog rata vodio je odeljenje Vojne bolnice u Somboru, a po oslobođenju je bio i njen upravnik. Kasnije je radio kao glavni lekar Okružnog ureda za osiguranje radnika. Penzionisan je 1932, ali je i dalje obavljao privatnu praksu. Posle Prvog svetskog rata, tokom dvadesetih godina prošlog stoleća, dr Rada Simonović je godinama bio i predsednik Mesnog odbora Crvenog krsta u Somboru.
Bio je jedan od najsvestranijih srpskih intelektualaca svog doba. Polja njegovih interesovanja bila su izuzetno široka (medicina, književnost, istorija, etnografija, sociografija, geografija, geomorfologija, botanika, filologija, pedagogija). Sve do 80. godine života pasionirano je planinario, obilazeći Hercegovinu, Crnu Goru, Bosnu, Liku, Dalmaciju (naročito Velebit), Sloveniju, Zagorje, Slavoniju, zapadnu Srbiju i Makedoniju, fotografišući tamošnje ljude i predele (ostavio je iza sebe više hiljada dragocenih fotografija, a pre par godina Muzej Vojvodine objavio je monografiju posvećenu njegovim fotografijama). Bogata bibliografija njegovih stručnih i popularnih radova rasuta je po brojnoj periodici, a delimično je i zasebno štampana.
Simonović je bio među najbližim saradnicima Jovana Cvijića pri razgraničenju Kraljevine SHS. Zahvaljujući njegovom beskompromisnom stavu i zalaganju, Sombor 1935. g. nije promenio ime u Brankovićevo, kako je to zatražila Dunavska banovina.
Radivoj Simonović je umro u Somboru 1950, u 92. godini.
Uspomena na čika-Radu, kako su zvali Somborci omiljenog lekara, koji je sirotinju lečio besplatno i još je pomagao, čuva se danas u nazivu somborske Opšte bolnice i gradskog planinarskog kluba. Njegovim imenom nazvan je i jedan vrh južnog Velebita, a podignut mu je i spomenik na Fruškoj Gori. U februaru i martu 2022. g. srušena je u Somboru kuća u kojoj je živeo dr Radivoj Simonović.
M. S.