Katoličko momačko udruženje u Somboru (Katolikus Legényegylet) osvetilo je 1907. g. svoju zastavu i zatražilo je od gradskih vlasti dozvolu da na Vencu Eržebet (Petra Bojovića) izgradi zgradu doma Udruženja. Jednospratnicu je još 1906. g. projektovao arhitekta Erne Ferk (Förk Ernö), a podignuta je 1907. g. na mestu nekadašnjeg prizemnog Gesangslokal-a (Pevačkog doma), sazidanog oko 1865. godine (posed na kome je zgrada sagrađena pripadao je 1837. g. Tomasu Laueru i prostirao se na 414 kvadratnih hvati). Zdanje je izgrađeno uz materijalnu pomoć kaločkog nadbiskupa Đule Varošija, inače rođenog Somborca i počasnog građanina Sombora, a njime je rukovodio katolički veroučitelj Gere Budai.
Udruženje je organizovalo radionice i edukativna predavanja i priređivalo priredbe za mlade (slična udruženja postojala su i u Subotici, Velikom Bečkereku i Novom Sadu, ali i u okolnim mestima Bezdanu i Kuli). Tokom 1910. g. zabeleženo je da u Domu somborskog Udruženja radi i škola igranja za mladu gospodu, koju je vodio Janoš Karbone. Udruženje je bilo aktivno i između dva svestka rata, kada je priređivalo brojne balove, igranke, pozorišne predstave i pokladne večeri.
Zgrada udruženja imala je pravougaonu osnovu, a fasada je rađena u duhu kitnjaste mađarske secesije (ovo zdanje možda je i najbolji primer tog stila u Somboru). Uglovi zgrade se završavaju polukružnim zabatom, a središnji deo zgrade nadvisuje lučni zabat na kome je, na mađarskom, bio ispisan naziv Udruženja. Krov iznad središnjeg dela zgrade ima piramidalan oblik. Na spratu se nalazi pet prozora razdeljenih plitkim stilizovanim pilastrima, dok se iznad prozora, kao i na zabatima, nalaze plitki cvetni ukrasi. U prizemlju je ulazna kapija sa četiri prozora.
Kasnije se u ovom zdanju nalazila somborska Muzička škola. U Somboru je još 1880. g. osnovana prva Niža muzička škola, redovna Muzička škola radila je od 1909. godine, kada su nastavu pohađala 102 učenika, a posle Prvog svetskog rata Muzičku školu je 1920/21. g. pokrenulo i somborsko Srpsko pevačko društvo (u svojoj zgradi), ali je ona već 1922. godine, zbog nedostatka sredstava, bila zatvorena. Ipak, Muzička škola somborskog Pevačkog društva je, uz materijalnu pomoć grada i županije (kasnije i Dunavske banovine, čija je mesečna pomoć iznosila 1.000 dinara), ponovo zaživela, a školom je od 1926. do 1939. g. upravljao dr Lajoš Kiš.
Osnovna muzička škola ponovo je pokrenuta odmah posle II svetskog rata u zdanju nekadašnjeg Katoličkog momačkog udruženja, a osim škole ovde je, od osnivanja 1948. godine, bio i dom Simfonijskog orkestra grada Sombora, koji je postojao do 1991. godine (posle 30 godina, tokom 2021/22. godine, obnovljen je rad gradskog simfonijskog orkestra). Radom škole i orkestra decenijama je rukovodio muzički pedagog i entuzijasta Dragoslav Drakče Mitrović. Zahvaljujući njegovom radu somborska Muzička škola bila je na glasu širom nekadašnje Jugoslavije.
I danas se u ovoj zgradi nalaze somborska osnovna i (od 2008) srednja muzička škola, koje nose ime poznatog srpskog kompozitora, Somborca Petra Konjovića.
Milan Stepanović
