Vujadin Bane Sekulić rođen je 16. oktobra 1920. g. u dobrostojećoj somborskoj gradskoj porodici (njegov otac Živko bio je činovnik). Rastao je u Čonopljanskoj ulici i na Vencu Živojina Mišića, a još kao osnovac i kasnije gimnazijalac bavio se atletikom. Kao jedan od najboljih učenika somborske Gimnazije bio je oslobođen usmenih ispita. U Beogradu je od 1940. g. bio student tehničkih nauka i tu je, iste godine, postao član SKOJ-a. Hapšen je zbog učešća u antirežimskim demonstarcijama. Član KPJ postao je u leto 1941. godine, u vreme okupacije.
Visok i mršav, smeđe kovrdžave kose, ovaj 20-togodišnji somborski mladić hitrih pokreta vratio se, nakon aprilskog sloma Kraljevine Jugoslavije, u rodni grad. Tu se odmah povezao sa ovdašnjim članovima KPJ, a već u julu 1941. g. doneta je odluka da članovi SKOJ-a i KPJ organizuju paljevinu žita u somborskom ataru. Svrstani u male diverzantske grupe somborski antifašisti su počeli sa akcijama paljevine, a Vujadin Bane Sekulić bio je, sa Radivojem Krstićem, zadužen za područje atara salaša Lugumeraca (danas Lugovo) i Čičova, prema selu Prigrevici. Tu je, na osmom kilometru prema Prigrevici, i uhvaćen 22. jula 1941. godine. Na licu mesta mladić je pretučen i odveden u nemačko selo Prigrevicu gde je izdržao prva mučenja, posle čega je vraćen u Sombor. Usledila je tronedeljna policijska istraga uz torturu i svirepo mučenje, ali Bane Sekulić nije odao svoje drugove, niti partijske veze. Ipak, znajući na osnovu dojava agenata u kom se krugu kretao Bane Sekulić, počela su hapšenja somborskih antifašista.
Višednevna batinjanja mađarskih policijskih agenata mladi Somborac je izdržao stoički, a kada su okupatorske vlasti shvatile da neće uspeti da ga slome, organizovano je 14. avgusta 1941. g. suđenje pred prekim Vojnim sudom, na drugom spratu zdanja Županije (prema parku). Bane Sekulić je osuđen na smrt streljanjem (odluku o tome potpisao je mađarski general Agošton Sentendrei) i kazna je izvršena iste večeri u dvorištu zatvora iza Županije. Pred streljanje bilo je dozvoljeno da se sretne sa majkom i sestrom, preko kojih je poručio drugovima da je srećan što umire, a da nije poklekao mučenjima i da nikog nije izdao.
Streljanje Vujadina Baneta Sekulića mučno je odjeknulo među somborskim Srbima i izazvalo je privremeno stišavanje antifašističkog pokreta, čiji su se članovi povukli u duboku ilegalu. Ipak, ubrzo su se u gradu pojavili leci KPJ o Sekulićevoj herojskoj pogibiji.
Posle oslobođenja, imenom Vujadina Baneta Sekulića bila je nazvana somborska fabrika metalnih proizvoda, kao i jedna ulica u mesnoj zajednici Mlake. Ime mu je zabeleženo i na spomen-ploči đaka somborske Gimnazije poginulih u Narodnooslobodilačkoj borbi, otkrivenoj 1950. godine. U somborskom gradskom parku, ispred zdanja Županije, postavljena je, o Danu borca 1958. godine, bista Vujadina Baneta Sekulića, koju je u bronzi, na mermernom postolju, načinio akademski vajar Jovan Kratohvil. Krajem 1980-ih postavljena je i spomen-ploča Banetu Sekuliću na fasadi zdanja Županije, rad akademskog vajara Ota Loga.
M. S.
3 Komentara
Zoran Rajić
Da li vam je poznato od kada su Sekulići u Somboru ?
Milan Stepanović
Milovan Sekulić je zapisan među svedocima jednog sudskog spora u Somboru još 1698. godine, a Raca Sekulić zabeležen je na popisu somborskih graničara 1720. godine. Od sredine 18. veka na Čičovima je beleženo prezime Sekulin / Sekulić.
Zoran Rajić
Hvala vam puno . Pitao sam vas zbog toga što su se sivački Bikicki pre doseljenja u Sivac početkom osamnaestog ili krajem sedamnaestog veka prezivali Sekulić a novo prezime su dobili po mestu Bikić (mađ. Bácsbokod) koje se danas nalazi u Mađarskoj . Ne znam da li i danas tamo još ima Sekulića , ali po urbariumima iz devetnaestog veka vidi se da ih je još bilo i posle gore pomenutog preseljenja .