Među najuglednijim somborskim intelektualcima između dva svetska rata bio je i dr Simon (Šimon) Gutman, ovdašnji jevrejski sveštenik, nadrabin, publicista i prevodilac, čovek visoke kulture i obrazovanja.
Rođen je 1886. godine, a za somborskog rabina postavljen je 1925. godine. Njegovo postavljenje osnažilo je međusobne veze i kulturno-prosvetne aktivnosti somborskih Jevreja, kojih je u to vreme u gradu bilo oko 1.200, a prevashodno su negovali mađarski jezik i mađarsko nacionalno osećanje. Simon Gutman jedini je među njima potpuno i sa razumevanjem govorio hebrejski, a odlično je poznavao mađarski, nemački, srpski i ruski jezik.
Osim dužnosti sveštenika dr Gutman je, od 1929. do 1939. godine, bio i veroučitelj za đake jevrejske veroispovesti u somborskoj gimnaziji, a sve vreme svog boravka u Somboru bio je izuzetno aktivan na polju kulture, kao i na socijalnom zbrinjavanju siromašnijih jevrejskih porodica.
Dr Gutman se bavio i teorijskim radom, pa je pisao verske članke i rasprave u stručnim časopisima i jevrejskim listovima na mađarskom, nemačkom i srpskom jeziku. Krunu njegovog publicističkog rada predstavljala je knjiga „A Szombori zsidók története“ (Istorija somborskih Jevreja), koja je objavljena u Somboru 1928. godine, povodom stogodišnjice postanka i rada jevrejskog verskog i kulturnog društva „Hevra kadiša“ (Sveto društvo). Sa ruskog je preveo „Jevrejsku istoriju“ rusko-jevrejskog istoričara Šimona Dubnova (srpsko izdanje štampano je na 148 strana).
Dr Gutman je 1927. g. bio i član Upravnog odbora Somborske štedionice – najstarije somborske banke. Bio je uticajan član somborske masonske lože “Budućnost”.
Umro je u Somboru 1939. godine i sahranjen je na somborskom Jevrejskom groblju.
[Podaci prema knjigama „Znameniti Somborci“ Stevana Vasiljevića, „Somborski Jevreji“ Milenka Beljanskog i „Somborski sinovi udovice“ Karla Hamedera]
