Ivan Radović bio je jedan od najistaknutijih slikara svog doba. Rođen je u Vršcu 1894. godine, a u Somboru je završio četiri razreda Srpske učiteljske škole (Preparandije) od 1909. do 1913. godine. Slikarstvo je od 1917. do 1919. g. učio na Umetničkoj akademiji u Budimpešti, posle čega je boravio u Pragu i Parizu, a obišao je Minhen i Veneciju. U Sombor se vratio 1922. godine, a od 1923/24. g. bio je nastavnik crtanja u somborskoj Muškoj učiteljskoj školi. Dobio je i atelje na tavanu zdanja Županije u Somboru (tačnije na levom tornju Županije, kraj parka), koji je, posle Radovićevog odlaska u Beograd, od 1933. do okupacije 1941. godine, koristio Milan Konjović (u svojim sećanjima Konjović je ovaj prostor opisao kao atelje ni na nebu ni na zemlji, u kojem zimi nije mogao da boravi jer zbog plafona visokog šest ili sedam metara prostoriju nije bilo moguće zagrejati).
Uz slikarstvo, druga velika strast Ivana Radovića bila je tenis. U Somboru je igrao na ovdašnjim skromnim tenskim terenima, pa se 1927. godine, zbog tenisa, preselio iz Sombora u Beograd, gde se prvo vreme bavio scenografijom. Godine 1929. postao je prvak Jugoslavije u tenisu i igrao je u Dejvis kupu, u kome je Jugoslavija izgubila u prvom kolu od Grčke sa 4:1. Iste godine Ivan Radović priređuje svoju treću veliku samostalnu izložbu u Paviljonu „Cvijeta Zuzorić“ u Beogradu, na kojoj je izložio 71 sliku. Prvu izložbu u Somboru, u kome je započeo slikarski život, imao je posthumno, tek 1978. godine.
Kasnije se Radović bavio pedagoškim radom na Umetničkoj školi u Beogradu. Modernista, koji je prošao kroz više različitih likovnih faza, Ivan Radović je, posle zarobljeništva u Nemačkoj, negovao tzv. poetski realizam, a glavne slikarske teme pronalazio u vojvođanskom selu i njegovoj prepoznatljivoj atmosferi. Bio je dopisni član SANU. Umro je u Beogradu, 1973. godine.
M. S.
