Iz stare i patricijske somborske porodice Konjović potekao je znameniti srpski kompozitor Petar Konjović. Kao sin Somborca Pavla Konjovića, učitelja, Petar Konjović je rođen 1883. g. u selu Čurugu, gde se njegov otac nalazio na službi. Petar Konjović je u Somboru završio Srpsku učiteljsku školu (Preparandiju) 1902. godine, a u ovoj školi, u kojoj je tada predavao vrstan muzički pedagog Dragutin Blažek, inače Čeh, Konjović je dobio prve podstreke za muziku kao životni poziv. Još kao đak somborske Preparandije Konjović je komponovao svoju prvu operu, rađenu na tekst Dragutina Ilića „Ženidba Miloša Obilića“, ali da bi izbegao podozrivost austro-ugarskih vlasti operi je dao naslov „Vilin veo“. Finale svoje prve opere Konjović je, kao učiteljski maturant, uvežbao sa muškim horom somborske Preparandije i sa orkestrom Petrovaradinske pukovnije, a sam je dirigovao prvim izvođenjem.
Posle završene Preparandije, Petra Konjović je dve godine radio kao učitelj u Bečeju, a zatim je otišao u Prag gde je na tamošnjem Konzervatorijumu studirao teoretske predmete. Potom je od 1906. g. bio nastavnik muzike i horovođa Srpske crkvene pevačke zadruge u Zemunu, a uporedo i nastavnik Srpske muzičke škole u Beogradu. U Zemunu je osnovao i privatnu muzičku školu. Od 1914. godine, nakon izbijanja Prvog svetskog rata, Petar Konjović se vraća u Sombor, gde boravi sve do 1917. godine, kada prelazi u Zagreb gde su izvedeni njegov prvi kompozicioni koncert i njegova prva opera „Vilin veo“. Kao somborski delegat u novembru 1918. g. Konjović učestvuje na Velikoj narodnoj skupštini u Novom Sadu, koja proklamuje ujedinjenje Banata, Bačke i Baranje sa Srbijom. Ujedno, Konjović je izabran i za člana Velikog narodnog saveta (Skupštine), čiji je bio zamenik predsednika. Nakon toga se, sa Zlatkom Balokovićem, nalazi na muzičkoj turneji po Evropi, koja je imala i političko-propagandni značaj za novostvorenu Kraljevinu SHS.
Kratko vreme tokom 1921. g. Konjović radi kao inspektor za muziku u Ministarstvu prosvete u Beogradu, a potom, od 1921. do 1926. godine, kao direktor Opere u Zagrebu, u kojoj povremeno i diriguje, a debituje i kao reditelj. Od 1927. do 1933. g. Konjović je upravnik pozorišta u Osijeku, Splitu i Novom Sadu, a od 1933. do 1935. godine, i u Zagrebu. Od 1939. do 1950. g. profesor je Muzičke akademije u Beogradu (od 1939. do 1943, kao i od 1945. do 1947. g. bio je i njen rektor), a od 1948. do 1954. g. upravnik je Muzikološkog instituta Srpske akademije nauka. Titulu redovnog akademika ima od 1946. godine, a bio je i član Češke akademije nauka i umetnosti.
Konjović je komponovao orkestarska, kamerna, klavirska, dramska i vokalna dela (simfonije, sonate za violinu i klavir, opere, horske kompozicije, kompozicije kamerne muzike i solo pesme, za koje je imao posebnu naklonost). Među njegove poznatije opere spadaju Miloševa ženidba (Vilin veo), Knez od Zete (po tekstovima Laze Kostića), Koštana (po tekstu Bore Stankovića), Seljaci (po tekstu J. Veselinovića i D. Brzaka) i Otadžbina (po tekstu Iva Vojnovića). Prevodio je opere Vagnera, Kloda Debisija i Musorskog. Komponovao je i scensku muziku za Šekspirov San letnje noći i za tragediju Pera Segedinac Laze Kostića. Pisac je brojnih muzičkih članaka, kao i napisa o pozorištu i muzici, ali i članaka koji se bave političkim temama.
Petar Konjović je celokupnim svojim delom svakako jedan od najznačajnijih srpskih i jugoslovenskih kompozitora. Umro je u Beogradu 1970. godine, a sahranjen je, po svojoj želji, u Somboru, kraj svojih roditelja i svoje dece.
Danas se po Petru Konjoviću zove somborska Osnovna i srednja muzička škola, kao i Osnovna muzička škola u Bečeju.
M. S.
