Jedna od najvećih zgrada ili palata u središtu Sombora podignuta je na nekadašnjem posedu porodice Tuner, čiju je jednu polovinu (599 od 1.173 kvadratna hvata) kupio 1864/65. g. Lorenco Lovro Falcione. On je, već naredne godine, ovde sazidao parno kupatilo, kao i zdanje u kome se nalazilo sedište Građanske kasine, te prostranu jednospratnicu sagrađenu u stilu romantizma, u obliku pravougaonika, koja se sporednim stranama protezala na dve ulice (južnom na Školsku, odnosno Laze Kostića, a severnom na Elefant ulicu, odnosno J. J. Zmaja). Zapadnom ili čeonom stranom ovo zdanje je zauzimalo veći deo trga ispred hotela „Lovački rog“ (kasnije Pozorišni, današnji Trg Republike). Na planu Sombora iz 1878. g. zgrada je već bila ucrtana.
Fasada je na oba krila zgrade imala na spratu po šest velikih prozora, čiji je gornji deo imao oblik blagog luka, a na delu zgrade koji je gledao na trg nalazilo se osam prozora. Na spojevima ulica i trga zgrada je imala po jedan zasečen ugao, a na svakom uglu nalazio se balkon od kovanog gvožđa do koga su vodila velika zastakljena vrata. Svaki balkon su držale po tri konzole, takođe načinjene od kovanog gvožđa. U prizemlju se, sa oba krila zgrade, nalazilo po pet lučno zasvedenih ulaznih vrata u trgovačke lokale, a po jedan lučni ulaz u lokal nalazio se na svakom uglu zgrade. Kasnije su neki od tih lokala pretvoreni u izloge. Sa strane zgrade koja je gledala prema trgu i hotelu isprva u prizemlju nije bilo lokala već jednak broj prozora kao i na spratu fasade (osam, samo potpuno lučnog oblika), a kasnije su, početkom XX veka, i od ovih prozora načinjeni lučni ulazi u lokale ili izlozi. U zgradi se nalazilo veliko pravougaono dvorište u koje se ulazilo sa obe strane krila ovog zdanja, kroz masivne drvene kapije.
U prizemlju, sa ulazom na uglu zgrade prema Školskoj ulici, nalazila se prvo tekstilna radnja u kojoj je prodavana ženska i muška odeća, a zatim je na tom mestu 1882. g. otvorena velika apoteka. To je bila treća somborska apoteka, prvobitno nazvana „Anđeo“, koja je, pod raznim vlasnicima i imenima, ovde opstala punih osam decenija. Apoteku je otvorio farmaceut Karlo Sauerborn, a posle njega vlasnici su bili Ede Ronaj (1887-1890), Lajoš Hagelman (1890-1900), Jožef Temišvari (1900-1906), Dušan Ilin (1906-1908) i Samko Vuić (1908-1949), a pod imenom „Treća narodna apoteka“ objekat je radio sve do 1963. godine.
Na drugom uglu ovog zdanja tradicionalno se nalazio ugostiteljski objekat, a svoju veliku radnju u delu zgrade okrenutom prema trgu imali su početkom XX veka Engel i Goldštajn. Ovde je pred Prvi svetski rat začine i južno voće prodavao Nikola Kragujević, a pored njega su bile radnja Šandora Domboša i kafana Nikole Cigića u kojoj je točeno baranjsko vino.
Ispred ovog zdanja, na delu koji je bio okrenut prema trgu, nalazio se od 1910. g. gradski fijakerplac, a od tridesetih godina XX veka i omanja autobuska stanica koja će posle Drugog svetskog rata postati središnja gradska stanica. Njena čekaonica i biletarnica od 1963. g. biće smeštena u prostor nekadašnje apoteke, sve do 1977. godine, kada je stanica premeštena izvan gradskog središta, na kraj Staparskog puta.
Zgrada je do danas sačuvala skoro nepromenjen prvobitan izgled.
Milan Stepanović
