Preko puta tornja i zapadnog pročelja Svetođurđevske crkve nalazila se prizemna kuća dugogodišnjeg upravitelja somborske Srpske učiteljske škole, pedagoga i pisca Nikole Vukićevića (1830-1910). Kuća je ranije pripadala Atanasiju Zariću, Vukićevićevom dedi po majci, inače svešteniku ovdašnje Svetođurđevske crkve i katiheti somborske „Norme“ (sinu sveštenika Kirila Zarića, a unuku Zaharija Bungurovića, najstarijeg zapisanog sveštenika somborske crkve Sv. Jovana Preteče).
Oženivši se Vukićevićevom ćerkom Verom, dr David Konjović, ugledan somborski advokat i poslanik u ugarskom Saboru (otac slikara Milana Konjovića), podigao je 1912. g. na mestu stare Vukićevićeve kuće novu prostranu dvospratnicu (za tu namenu podigao je zajam od 125.00 kruna u Sibinskoj banci)
Zgrada je sagrađena prema planu arhitekte Šandora Hercega u stilu secesije, sa osnovom u obliku potkovice, otvorena prema ulici, tako da je središnji deo zgrade nešto uvučen u poređenju sa okolnim kućama na Glavnoj ulici. U središnjem delu nalaze se dva bočna plitka ispada nadvišena zabatom u obliku zaobljenog trougla (isto kao i bočni krakovi), a u prizemlju desnog ispada je ulaz u zgradu. Fasada je ukrašena stilizovanim krugovima, elipsama i pravougaonicima, a prozori su pravougaoni. Na prvom spratu središnjeg dela nalazi se dugačak balkon sa ogradom od kovanog gvožđa. Oba krila koja izlaze na pravac ostalih kuća u ulici imaju po dva balkona (na prvom spratu sa blago polukružnom ogradom od kovanog gvožđa, a na drugom u obliku pravougaonika).
Konjovićeva palata bila je prva zgrada u Somboru koja je imala lift i parno grejanje, a David Konjović je 1913. g. premestio na prvi sprat nove dvospratnice svoj stan i advokatsku kancelariju. U njenom prizemlju nalazile su se, između dva svetska rata, radnje muške konfekcije Akerhalta i Policera, Geterova cvećara, modiskinja i Altmanova prodavnica benzina i ulja na veliko. Još pre Drugog svetskog rata (1936) u prizemlju levog krila zgrade otvorena je poznata somborska poslastičarska radnja „Pelivan“ goranske porodice Seadina Tairovcija, odnosno Tairovića, koji je poslastičasrtvo izučio u Kavali, u Grčkoj. Poslastičarnica je, dok se nalazila u Konjovićevoj palati, predstavljala mesto okupljanja otmenih Somboraca, ali i napredne omladine, a u njoj je redovan gost bio i čuveni somborski lekar dr Radivoje Simonović, veliki zaljubljenik u „Pelivanovu“ bozu. „Pelivan“ će posle Drugog svetskog rata (1948) biti preseljen u Vajdinger-palatu, a na njegovom mestu je otvorena poslastičarnica „Dubravka“ (kasnije “Dubrava”), koja i danas postoji.
U zgradi, obnovljenoj 1981. godine, dugo je živeo i radio somborski slikar Milan Konjović. Ovde je čuvana njegova najvrednija porodična zbirka slika, koja je, nedavno, preneta u Galeriju „Milan Konjović“, kao i stara porodična zbirka portreta predaka ove znamenite somborske patricijske porodice.
Od 1969. g. ovo zdanje ima status zaštićenog spomenika kulture, a od 1991. g. i status kulturnog dobra od velikog značaja.
Milan Stepanović
