Preko puta tornja i zapadnog pročelja Svetođurđevske crkve nalazila se prizemna kuća dugogodišnjeg upravitelja somborske Srpske učiteljske škole, pedagoga i pisca Nikole Vukićevića (1830-1910). Kuća je ranije pripadala Atanasiju Zariću, Vukićevićevom dedi po majci, inače svešteniku ovdašnje Svetođurđevske crkve i katiheti somborske „Norme“ (sinu sveštenika Kirila Zarića, a unuku Zaharija Bungurovića, najstarijeg zapisanog sveštenika somborske crkve Sv. Jovana Preteče).
Oženivši se Vukićevićevom ćerkom Verom, dr David Konjović, ugledan somborski advokat i poslanik u ugarskom Saboru (otac slikara Milana Konjovića), podigao je 1912. g. na mestu stare Vukićevićeve kuće novu prostranu dvospratnicu (za tu namenu podigao je zajam od 125.00 kruna u Sibinskoj banci)
Zgrada je sagrađena prema planu arhitekte Šandora Hercega u stilu secesije, sa osnovom u obliku potkovice, otvorena prema ulici, tako da je središnji deo zgrade nešto uvučen u poređenju sa okolnim kućama na Glavnoj ulici. U središnjem delu nalaze se dva bočna plitka ispada nadvišena zabatom u obliku zaobljenog trougla (isto kao i bočni krakovi), a u prizemlju desnog ispada je ulaz u zgradu. Fasada je ukrašena stilizovanim krugovima, elipsama i pravougaonicima, a prozori su pravougaoni. Na prvom spratu središnjeg dela nalazi se dugačak balkon sa ogradom od kovanog gvožđa. Oba krila koja izlaze na pravac ostalih kuća u ulici imaju po dva balkona (na prvom spratu sa blago polukružnom ogradom od kovanog gvožđa, a na drugom u obliku pravougaonika).
Konjovićeva palata bila je prva zgrada u Somboru koja je imala lift i parno grejanje, a David Konjović je 1913. g. premestio na prvi sprat nove dvospratnice svoj stan i advokatsku kancelariju. U njenom prizemlju nalazile su se, između dva svetska rata, radnje muške konfekcije Akerhalta i Policera, Geterova cvećara, modiskinja i Altmanova prodavnica benzina i ulja na veliko. Još pre Drugog svetskog rata (1936) u prizemlju levog krila zgrade otvorena je poznata somborska poslastičarska radnja „Pelivan“ goranske porodice Seadina Tairovcija, odnosno Tairovića, koji je poslastičasrtvo izučio u Kavali, u Grčkoj. Poslastičarnica je, dok se nalazila u Konjovićevoj palati, predstavljala mesto okupljanja otmenih Somboraca, ali i napredne omladine, a u njoj je redovan gost bio i čuveni somborski lekar dr Radivoje Simonović, veliki zaljubljenik u „Pelivanovu“ bozu. „Pelivan“ će posle Drugog svetskog rata (1948) biti preseljen u Vajdinger-palatu, a na njegovom mestu je otvorena poslastičarnica „Dubravka“ (kasnije “Dubrava”), koja i danas postoji.
U zgradi, obnovljenoj 1981. godine, dugo je živeo i radio somborski slikar Milan Konjović. Ovde je čuvana njegova najvrednija porodična zbirka slika, koja je, nedavno, preneta u Galeriju „Milan Konjović“, kao i stara porodična zbirka portreta predaka ove znamenite somborske patricijske porodice.
Od 1969. g. ovo zdanje ima status zaštićenog spomenika kulture, a od 1991. g. i status kulturnog dobra od velikog značaja. Početkom treće decenije ovog stoleća naslednici porodice Konjović prodali su ovo zdanje. Novi vlasnici su 2022. g. zamenili dotadašnji krov na Konjovićevoj palati.
Milan Stepanović
