Jedno od najstarijih naselja u okolini Sombora zabeleženo je, sa imenom Bereg, još 1319. godine u Bodroškoj županiji, kao posed vlastelinske porodice Bečei (kasnije prozvane Teteš). Nalazi se dvadesetak kilometara severozapadno od današnjeg Sombora.
Nastalo na obali Dunava, koji je kasnije promenio tok (bereg je stara slovenska reč za obalu), ovo naselje je zapisano u Bodroškoj županiji i 1368, 1464, 1472, 1482. i 1503. godine, a neko vreme se nalazio u posedu plemićke porodice Cobor.
U vreme turske uprave Bereg je 1570. g. zabeležen u somborskoj nahiji, sa 11 kuća šokačkog i mađarskog življa. U Beregu je 1649. g. bilo deset katoličkih kuća, a selo je Kaločkoj nadbiskupiji tokom te decenije plaćalo na ime poreza 14 forinti i par čizama. Svoju crkvu još nisu imali, pa su odlazili u susedno Santovo, gde je postojala katolička crkva Velike Gospe.
Posle turskog povlačenja Bereg je, početkom poslednje decenije 17. veka, zapisan kao komorsko selo, a 1699. g. ovde je živelo 11 porodica. Na popisima stanovnika 1714. i 1715. g. u Beregu je zapisano 12 kuća, 1720 – 20, 1725 – 25, a 1728. g. 58 kuća, većinom šokačkih. Najstarija porodična prezimena, koja i danas postoje, zapisana na popisima sela u 18. veku su: Daražac, Gorjanac, Ilić, Ižipac, Terzić, Tomašev, Tubić (1714), Kolar (1715), Jurić, Lerić, Radičev, Šimić (1720), Tucakov (1721), Bartulov [i Bartulin], Jakšić, Nikolin, Srimac (1724), Ivošev (1725), Horvat, Katačić, Petrešev, Sitarić (1728), Balažev, Dekić, Filipov, Lukačev, Matin, Pavlov (1740), Kovač[ev], Lovrenov, Martinov[ić] (1742/43), Jozić (1752), a potom i prezimena Aljmašac, Andričin, Čatalinac, Đanić, Forgić, Karajkov, Krizmanić, Lipokatić, Mrvičin, Opančar, Periškić, Prodan, Rica, Subotin (srpska porodica), Stipankov, Vinkov i druga.
Prva crkva Sv. Mihovila sagrađena je do 1743, a nova (današnja) 1786. godine. Katolička škola u selu je radila već 1753. godine. Urbarijal iz 1770. g. beleži 94 kuće, 1781. g. Bereg ima 1.189, 1791. g. 1.276, 1848. g. 2.544, a 1900. g. 2.858 stanovnika.
Od kraja 18. veka ovde se delimično naseljavaju Nemci, a u manjem broju Mađari i Jevreji. Prema podacima iz 1805. g. atar komorskog sela Bereg prostirao se na 8.228 starih jutara (staro jutro je imalo 2.000 kv. hvati). Posle Prvog svetskog rata selo se našlo unutar nove države Kraljevine SHS, na samoj granici sa Mađarskom, a ime mu je promenjeno u Bački Breg.
Nakon Drugog svetskog rata u Bački Breg kolonizovane su 44 porodice iz Like i Bosne. Prema poslednjem popisu u Bačkom Bregu ima još svega 1.158 stanovnika, dvostruko manje nego pre svega 70 godina.
Milan Stepanović
