Bedemova ulica (danas Samka Radosavljevića) spada u red najstarijih perifernih ulica Sombora. Prema mapama iz 1783. i 1831. g. ovde je završavao južni rub grada.
Protezala se između Staparskog i Sonćanskog puta (počinjala je preko puta županisjke zatvorske kapele Sv. petra i Pavla, a završavala je na raskršću sa Sonćanskim putem). Svoje ranije ime dobila je, verovatno, zbog opkopa od kolja, koji je ovde postavljen nedaleko od južnog gradskog šanca još u vreme Bečkog rata (oko 1684. godine), a obnovljen je početkom 18. veka, nakon Rakocijevog ustanka. Ulica je početkom 20. veka nazvana imenom Jožefa Švajdla, mađarskog generala iz doba Revolucije 1848/49. godine, rođenog u Somboru. Posle Prvog svetskog rata nazvana je po mladom somborskom trgovcu Samku Radosavljeviću, koji je, početkom avgusta 1914. godine, u prvim danima Prvog svetskog rata, streljan zbog navodne „veleizdaje“, u krugu somborske kasarne Franje Josifa na Bajskom putu.
Prema popisu iz 1837. g. svoje posede u ovoj ulici imale su porodice Fratrićević, Salcer, Boršuc, Lukić, Miler, Nenadov, Parčetić, Sekulić, Nastasić, Demenji, Maunić, Bošnjak i Palković (svi sa desne strane ulice), te Turski, Topalov, Zoranov, Gruber, Anišić, Vlaškalić, Zombori, Černetić, Blagojev, Šiđanski, Jelačić, Bugarski, Zečević i Mihelić (s leve strane). Bedem-sokak u ovo vreme na najplastičniji način predstavlja tadašnje nacionalno šarenilo somborskog stanovništva i ovde, kuća pored kuće, žive srpske, bunjevačke, nemačke i mađarske porodice.
Prema podacima iz 1902. g. dužina ulice iznosila je 494,8 metara, širina puta 5,67 metara, a ukupna putna površina 2.813 kv. metra, koja je u potpunosti bila popločana sitnom kockom, odnosno lomljenim kamenom.
Arhitektura ulice ranije je bila mahom seoskog tipa, a kasnije su, posebno na uglovima Apolo ulice (Mite Popovića) i Čihaš Benea (Arsenija Čarnojevića), podignute prostrane i lepe prizemne kuće „na lakat“, od kojih je ona, na levom uglu Ulice Čihaš Benea, pripadala nekadašnjem direktoru somborske Gimnazije i istaknutom kulturnom radniku Edi Margaliću. Na Bedemove i Apolo ulice podignuta je, u drugoj polovini 19. veka, jednospratnica žandarmerijske kasarne, čije je kraće krilo gledalo na Bedemovu ulicu.
Ulica je završavala pravoslavnim kamenim krstom, podignutim početkom 19. veka, koji se nalazio na raskršću Bedem-sokaka sa Sonćanskim putem.
Milan Stepanović
